طراحی و اعتباریابی مقیاسی برای سنجش کیفیت دانشگاه های کشور

اهداف: پژوهش حاضر با هدف طراحی و اعتباریابی مقیاسی برای سنجش کیفیت دانشگاه­های ایران انجام شده است. روش­ ها: برای انجام این پژوهش، از روش تحقیق ترکیبی با طرح اکتشافی–مدل توسعه ابزار استفاده شده است. ابتدا در بخش کیفی پژوهش با استفاده از روش نظریه­ی زمینه­ای و مصاحبه با 36 نفر از خبرگان آموزش عالی، پرسش­نامه­ای با 25 مؤلفه و 157 خرده مؤلفه طراحی شد. سپس، در بخش کمی، پرسشنامه طراحی شده در یک مطالعه مقدماتی روی 84 نفر از خبرگان آموزش عالی ایران اجرا شد. بر اساس، بازخوردهای دریافتی به اصلاح پرسش­نامه اقدام شد. سپس، نسخه­ی نهایی و اصلاح شده آن در اختیار 293 نفر از خبرگان آموزش عالی کشور قرار داده شد. اعتبار پرسشنامه توسط صاحب­نظران تأیید شده و پایایی آن به وسیله آلفای کرونباخ (0/982) محاسبه گردید. در بخش کیفی پژوهش از روش نمونه­گیری هدفمند غیر احتمالی و در بخش کمی از روش نمونه­گیری طبقه ای تصادفی استفاده شد. برای آزمون ابزار اندازه­گیری مزبور، از تحلیل مدل­یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ­ها: با انجام تحلیل عاملی مرتبه ­ی اول، ابزار اندازه­گیری مزبور به 22 مؤلفه و 150 خرده مؤلفه اصلاح و تعدیل یافت. نتایج تحلیل عاملی تأییدی مرتبه­ ی دوم نیز نشان داد که مؤلفه­ های 22 گانه احصاء شده دارای بار عاملی کافی جهت پیش­ بینی ابزار اندازه ­گیری اعتبارسنجی و تضمین کیفیت نظام آموزش عالی ایران است. همچنین، شاخص ­های برازش، (CMIN/DF) برابر با 1/924، (RMSEA) برابر با 0/39، (GFI) برابر با 0/976، (AGFI) برابر با 0/939، (CFI) برابر با 0/928، (NNFI) برابر با 0/953، (TLI) برابر با 1/000، (IFI) برابر با 0/928 و  (RFI) برابر با 0/925 است. نتیجه­ گیری:نتایج آزمون ­های آماری نشان می­دهد، مقیاس طراحی شده برای سنجش کیفیت نظام آموزش عالی ایران از برازش بسیار مطلوبی برخوردار است.